Sakramenty

Syn Boży stał się człowiekiem, umarł na krzyżu i zmartwychwstał dla naszego zbawienia. Dzięki ofierze Pana Jezusa przed ludźmi otworzyła się perspektywa zbawienia – bezgranicznego szczęścia, które nazywamy niebem. Aby ułatwić ludziom osiągnięcie wiecznej radości otrzymaliśmy od Pana Jezusa pomoc – to sakramenty święte. Sakramenty to widzialne znaki niewidzialnej łaski Bożej. Przyjmując je człowiek otrzymuje od Pana Boga specjalne dary, które pomagają w prowadzeniu nowego życia w Chrystusie.

Sakramenty nikomu się nie należą – są niezasłużonym darem, którego stróżami zostali, ustanowieni przez Pana Jezusa – który żyje i działa w swoim Kościele – wyświęceni szafarze. Otrzymali oni sakrament święceń, aby obdarzać swoje siostry i braci życiem Bożym.

W tym miejscu znajdziesz najważniejsze informacje na temat sakramentów świętych oraz praktyczne wskazówki, związane z przygotowaniem się do ich przyjęcia.

Co to jest chrzest?

Chrzest jest zasadniczym sakramentem i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Jednoczy nas z Jezusem Chrystusem, włącza nas w Jego odkupieńczą Mękę na krzyżu. Wyzwala nas przez to z mocy grzechu pierworodnego i wszystkich osobistych grzechów oraz pozwala nam razem z Nim zmartwychwstać do życia bez końca. Dzięki sakramentowi chrztu świętego człowiek zostaje włączony do wspólnoty Kościoła świętego. Staje się dzieckiem Bożym.

 

Kto może przyjąć chrzest?

Chrzest może przyjąć każda osoba jeszcze nieochrzczona.

 

Kto może udzielić chrztu?

Chrztu może udzielić biskup, prezbiter (ksiądz) lub diakon. W niebezpieczeństwie śmierci może udzielić go każdy.

 

Jak udziela się chrztu świętego?

Chrztu udziela się poprzez trzykrotne polanie głowy kandydata wodą, przy jednoczesnym wypowiedzeniu słów: „Imię, JA CIEBIE CHRZCZĘ W IMIĘ OJCA I SYNA, I DUCHA ŚWIĘTEGO”.

 

Jakie zadania mają rodzice chrzestni?

Rodzice chrzestni mają być przede wszystkim świadkami wiary i pomagać rodzicom w wypełnianiu obowiązku wychowania dziecka w wierze, aby zachowując Boże przykazania miłowało Pana Boga i bliźniego, jak nauczył nas Pan Jezus.

 

Kto może zostać rodzicem chrzestnym?

Rodzicem chrzestnym może zostać katolik: wierzący i praktykujący, po przyjęciu sakramentu bierzmowania, który ukończył 16. rok życia. Rodzicem chrzestnym nie może zostać osoba, która żyje niezgodnie z nauką i moralnością katolicką (np. żyje w związku niesakramentalnym, publicznie wspiera aborcję, itp.).

Ochrzczony może mieć rodziców chrzestnych (ojca i matkę) lub samego tylko ojca, lub samą tylko matkę.

 

Jakie obrzędy wyjaśniające mają miejsce podczas celebracji sakramentu chrztu?

  • namaszczenie krzyżmem świętym (olej poświęcony przez księdza biskupa w Wielki Czwartek) – oznacza udział nowo ochrzczonego w królewskiej, prorockiej i kapłańskiej godności Chrystusa,
  • wręczenie białej szaty – oznacza zapoczątkowanie w ochrzczonym nowego życia dziecka Bożego,
  • przyjęcia światła – zapalenia świecy od światła paschału (świeca symbolizująca Chrystusa zmartwychwstałego) oznacza przyjęcie daru wiary i konieczność ciągłej troski o ten dar.

 

Jakie formalności należy przeprowadzić przy chrzcie?

  1. Na kilka tygodni przed planowanym chrztem należy skontaktować się z kancelarią parafialną w celu zarezerwowania terminu.
  2. W umówionym czasie należy przedstawić następujące dokumenty:
    • odpis aktu urodzenia z Urzędu Stanu Cywilnego,
    • dane rodziców chrzestnych (imię i nazwisko, adres, data urodzenia),
    • zaświadczenie o przyjętym sakramencie małżeństwa (jeśli zawarcie małżeństwa miało miejsce poza naszą parafią),
    • zaświadczenia z parafii zamieszkania rodziców chrzestnych o możliwości pełnienia przez nich tej godności,
    • zaświadczenia o odbytej spowiedzi (rodziców i rodziców chrzestnych).
    • zgoda na chrzest poza parafią zamieszkania (dokument przedstawiają osoby, które zamieszkują poza naszą parafią).
  3. W umówionym terminie rodzice i chrzestni zgłaszają się w celu podpisania koniecznych dokumentów.
  4. Do świątyni przychodzimy na 15 minut przed umówioną godziną uroczystości.
  5. Fotograf mający wykonywać zdjęcia ma obowiązek posiadania specjalnego kursu i zgłoszenia się przed uroczystością do zakrystii w celu rozmowy z kapłanem celebrującym sakrament.

 

Kiedy udziela się chrztu świętego w naszej parafii?

Chrztu świętego udziela się w naszej parafii w niedziele (poza niedzielami Wielkiego Postu). W przypadku pragnienia organizacji uroczystości w inny dzień (np. w sobotę) należy sprawę omówić indywidualnie z księdzem proboszczem.

Co to jest bierzmowanie?

Bierzmowanie jest sakramentem, który jest dopełnieniem chrztu świętego. Zostajemy w nim obdarzeni Duchem Świętym. Osoba – świadomie i w wolności – decyduje się na życie jako dziecko Boże. Poprzez znaki nałożenia rąk i namaszczenia krzyżmem prosi o Ducha Bożego. Otrzymuje wówczas duchową siłę, aby świadczyć o Bożej miłości słowem i czynem. Chrześcijanin staje się wówczas pełnoprawnym i odpowiedzialnym członkiem Kościoła katolickiego. Ma obowiązek mężnie wyznawać swoją wiarę, bronić jej i postępować według jej zasad. Pomagają w tym – otrzymane w sakramencie bierzmowania – dary Ducha Świętego.

 

Kto może przyjąć bierzmowanie?

Bierzmowanie może przyjąć osoba ochrzczona; katolik, który jest w stanie łaski uświęcającej (po odbytej spowiedzi).

 

Kto może udzielić bierzmowania?

Sakramentu bierzmowania zazwyczaj udziela biskup, który w razie rzeczywistej potrzeby może wyznaczyć w swoim zastępstwie prezbitera (księdza). W niebezpieczeństwie śmierci może bierzmować każdy prezbiter (ksiądz).

 

Jak udziela się bierzmowania?

Szafarz bierzmowania nakłada na kandydata ręce, namaszcza jego czoło krzyżmem świętym i wypowiada formułę sakramentalną: „Imię, PRZYJMIJ ZNAMIĘ DARU DUCHA ŚWIĘTEGO”. Bierzmowany odpowiada: „Amen”. Bierzmowania udziela się, poza wyjątkowymi sytuacjami, w czasie Mszy świętej.

 

Kto może zostać świadkiem bierzmowania?

Wymagania stawiane świadkowi bierzmowania są takie same jak te stawiane rodzicowi chrzestnemu, a więc: może nim zostać katolik wierzący i praktykujący, po przyjęciu sakramentu bierzmowania, który ukończył 16. rok życia. Świadkiem nie może zostać osoba, która żyje niezgodnie z nauką i moralnością katolicką (np. żyje w związku niesakramentalnym, publicznie wspiera aborcję, itp.).

 

Jakie jest znaczenie obrzędów sakramentu bierzmowania?

  • Włożenie rąk na przystępujących do bierzmowania, wykonane przez biskupa i kapłanów koncelebrujących, wyraża biblijny gest, przez który wzywa się daru Ducha Świętego.
  • Namaszczenie krzyżmem świętym i słowa, jakie mu towarzyszą, wyrażają skutki daru Ducha Świętego. Poprzez namaszczenie przez biskupa wonnym olejem, ochrzczony otrzymuje niezniszczalny charakter – znamię Pańskie – razem z darem Ducha Świętego. W ten sposób wierzący doskonalej upodabnia się do Chrystusa. Otrzymuje specjalne łaski, by mógł rozszerzać wśród ludzi świadectwo wierności Ewangelii – „dobrej woni” (por. 2 Kor 2,14).

 

W jaki sposób odbywa się przygotowanie do przyjęcia sakramentu bierzmowania w naszej parafii?

W naszej parafii przygotowanie do przyjęcia bierzmowania trwa dwa lata (zgodnie z wytycznymi księdza biskupa) i rozpoczyna się w ósmej klasie szkoły podstawowej. W tym czasie odbywają się specjalne katechezy, a kandydaci praktykują swoją wiarę uczestnicząc w Mszach świętych i nabożeństwach oraz regularnie przystępując do spowiedzi świętej. Do bierzmowania nie może być dopuszczona osoba, która nie uczestniczy w katechizacji szkolnej lub publicznie sprzeciwia się religii i moralności katolickiej. Weryfikacji wypełniania praktyk chrześcijańskich służy specjalny indeks, podpisywany przez kapłanów lub wyznaczone przez nich osoby.

 

Jakie dokumenty należy przygotować?

W czasie wyznaczonym przez kapłana odpowiedzialnego za przygotowanie do sakramentu bierzmowania należy przedstawić następujące dokumenty:

  1. aktualny odpis aktu chrztu (jest ważny przez sześć miesięcy od daty wystawienia),
  2. zaświadczenie kandydata na świadka bierzmowania podpisane przez proboszcza jego parafii zamieszkania,
  3. zgoda na przyjęcie bierzmowania poza parafią zamieszkania (dotyczy kandydatów mieszkających poza naszą parafią),
  4. zaświadczenie o odbytej spowiedzi (kandydata i świadka).

Co to jest Eucharystia?

Święta Eucharystia jest sakramentem, w którym Jezus Chrystus ofiaruje za nas samego siebie – swoje Ciało i Krew. Odwzajemniając miłość naszego Pana jesteśmy wezwani do ofiarowania Mu samych siebie i zjednoczenia się z Nim w Komunii świętej. W ten sposób stajemy się jednym Ciałem Chrystusa – Kościołem.

Eucharystia jest źródłem i centrum całego życia chrześcijańskiego. Historyczna ofiara Pana Jezusa na krzyżu uobecnia się podczas przeistoczenia w sposób ukryty i bezkrwawy.

Sakrament Eucharystii ustanowił Pan Jezus w Wielki Czwartek, spożywając z uczniami Ostatnią Wieczerzę w Wieczerniku.

 

W jaki sposób Jezus Chrystus obecny jest w Eucharystii?

Jezus Chrystus obecny jest w konsekrowanym chlebie i winie w sposób realny. Po przeistoczeniu nie ma już chleba i wina, ale Ciało i Krew naszego Pana Jezusa Chrystusa. Z tego powodu otaczamy Eucharystię najwyższą czcią, która wyraża się przez wewnętrzną, pokorną adorację i zewnętrzne, pełne szacunku gesty.

 

Kiedy katolik jest zobowiązany uczestniczyć we Mszy świętej?

Uczestnictwo we Mszy świętej to dla każdego prawdziwie wierzącego katolika nie tylko obowiązek, ale przede wszystkim wielka radość.

Każdy katolik zobowiązany jest uczestniczyć we Mszy świętej:

  • we wszystkie niedziele całego roku,
  • 25 grudnia – uroczystość Narodzenia Pańskiego,
  • 1 stycznia – uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi,
  • 6 stycznia – uroczystość Objawienia Pańskiego,
  • Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (Boże Ciało),
  • 15 sierpnia – uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny,
  • 1 listopada – uroczystość Wszystkich Świętych.

Z obowiązku tego zwolnione są osoby chore, zajmujące się osobami chorymi lub dziećmi oraz wykonujący prace służebne, którzy rzeczywiście nie mają możliwości uczestniczyć we Mszy świętej w sam dzień świąteczny lub wieczorem dnia poprzedzającego.

 

Kiedy w naszej parafii odprawiane są Msze święte?

Msze święte w naszej parafii odprawiane są:

  • w niedziele i święta:
    • 8.00
    • 9.00 – w kaplicy w Sierakowie
    • 10.00
    • 12.00
    • 18.00
  • w dni powszednie:
    • 6.45
    • 18.00

 

Kto może przyjąć Komunię świętą?

Komunię świętą może przyjąć chrześcijanin, który wierzy w realną obecność Pana Jezusa w Eucharystii oraz znajduje się w stanie łaski uświęcającej (po popełnieniu grzechu ciężkiego przystąpił do spowiedzi świętej).

 

Kto może sprawować Mszę świętą?

Sakrament Eucharystii może być sprawowany przez biskupa lub prezbitera (księdza).

 

Z jakich części składa się liturgia Mszy świętej?

Liturgia Mszy świętej składa się z pięciu części:

  1. Obrzędów wstępnych, które mają nas przygotować do uczestnictwa w Eucharystii i jej głębokiego przeżycia;
  2. Liturgii słowa, w czasie której otrzymujemy słowo Boże i staramy się przyjmować je do swojego życia, żeby coraz lepiej upodabniać się do Pana Jezusa;
  3. Liturgii Eucharystii, w czasie której dziękujemy Panu Bogu za Jego wielką miłości i otrzymane od Niego dary. W tej części Mszy świętej ma miejsce przeistoczenie – dzięki działaniu Ducha Świętego, mocą wypowiadanych przez kapłana w imieniu Pana Jezusa słów – chleb staje się Ciałem Chrystusa, a wino Jego Krwią. Kapłan następnie odmawia modlitwy wstawiennicze za Kościół pielgrzymujący na ziemi, cierpiący w czyśćcu oraz wychwala Pana Boga razem z Kościołem triumfującym w Niebie.
  4. Obrzędów Komunii świętej, które przygotowują nas na przyjęcie największego Daru na ziemi – Pana Jezusa obecnego w Najświętszym Sakramencie. Przyjmując Komunię świętą jednoczymy się z naszym Panem, który umiłował nas, aż do ofiary z samego Siebie. Przyjmujemy Komunię świętą z wiarą i szacunkiem. Ona jest przedsmakiem Nieba, w którym już na zawsze będziemy zjednoczeni z Panem Jezusem.
  5. Obrzędów zakończenia – dziękując za dar Eucharystii, otrzymujemy błogosławieństwo. Jesteśmy posłani, aby słowem i czynem głosić Ewangelię i pociągać ludzi do Pana Jezusa.

 

Czym jest adoracja Najświętszego Sakramentu?

Nasz Pan Jezus Chrystus jest obecny w Najświętszym Sakramencie w sposób rzeczywisty. Z tego powodu otaczamy Eucharystię największą czcią, jaka przynależy Panu Bogu obecnemu wśród nas. Naszą cześć i uwielbienie wyrażamy poprzez gesty pełne szacunku, procesje eucharystyczne oraz adorację Najświętszego Sakramentu.

W naszej parafii adorujemy Najświętszy Sakrament podczas cyklicznych nabożeństw oraz w każdy piątek od zakończenia wieczornej Mszy świętej aż do godziny 21.00.

 

Czym jest intencja Mszy świętej?

Przyjęła się praktyka powierzania kapłanom sprawowania Mszy św. w intencji, o którą proszą wierni. Intencja Mszy świętej może dotyczyć zarówno żyjących, jak i zmarłych, jednej lub wielu osób albo spraw. Zwykle kapłan może odprawić jedną Mszę świętą w ciągu dnia. Jest to najważniejsza i najcenniejsza forma modlitwy. To najpiękniejszy duchowy dar.

W naszej parafii można zamawiać intencje mszalne w kancelarii parafialnej oraz w zakrystii po Mszach świętych. Nie obowiązują żadne „opłaty”. Parafianie składają dobrowolną ofiarę za zamówione intencje Mszy świętej.

 

Co to jest Msza święta gregoriańska?

W 604 roku papież Grzegorz Wielki opisał przypadek mnicha Justusa, w stosunku do którego, po jego śmierci, wydał takie polecenie: „Postaraj się, aby począwszy od dziś przez dni trzydzieści składana była w jego intencji Ofiara. Niech nie będzie dnia, w którym nie ofiarowano by zbawczej Hostii w intencji odpuszczenia jego win”. Po trzydziestu dniach Justus ukazał się swemu bratu we śnie z wiadomością, że dostał się do nieba.

Praktyka Mszy świętych gregoriańskich zaczęła rozprzestrzeniać się od VIII wieku i została zaaprobowana przez Stolicę Apostolską. 15 marca 1884 roku, Kongregacja Odpustów orzekła, że przekonanie o szczególnej skuteczności Mszy świętych gregoriańskich w odniesieniu do dusz czyśćcowych jest rozumne i zgodne z wiarą.

Mszę świętą gregoriańską można odprawić za jednego zmarłego w ciągu 30 kolejnych dni (przez jednego lub wielu kapłanów).

W naszej parafii intencje gregoriańskie zamawiamy w kancelarii.

 

Czym jest uroczystość Pierwszej Komunii Świętej?

Uroczystość Pierwszej Komunii Świętej to wyjątkowe wydarzenie w życiu młodego katolika. Dziecko, po odpowiednim przygotowaniu, po raz pierwszy przyjmuje do swojego serca Pana Jezusa Eucharystycznego. Wydarzenie to wymaga zaangażowania rodziców, którzy są pierwszymi świadkami wiary i powinni dawać przykład regularnego oraz pełnego uczestnictwa w Mszy świętej.

 

Kiedy w naszej parafii odbywa się uroczystość Pierwszej Komunii Świętej?

Termin uroczystości komunijnej ogłaszany jest zawsze przez księdza przygotowującego dzieci na pierwszym spotkaniu dla rodziców, które odbywa się we wrześniu.

Dzieci przyjmują Pierwszą Komunię Świętą w trzeciej klasie szkoły podstawowej.

 

Jak wygląda przygotowanie dziecka do Pierwszej Komunii Świętej?

Najważniejsze przygotowanie dziecka ma miejsce w rodzinnym domu. To od swoich bliskich dziecko po raz pierwszy powinno usłyszeć o Panu Bogu i naszym Zbawicielu – Jezusie Chrystusie. W domu rodzinnym uczy się rozmawiać z Panem Bogiem na modlitwie, a uczestnicząc regularnie w niedzielnej i świątecznej Mszy świętej uczy się ją przeżywać i poznaje jej tajemnice.

Katecheza w szkole jest uzupełnieniem tego, co dziecko otrzymuje w domu rodzinnym. Wtedy sprawdza się znajomość koniecznych modlitw oraz pogłębia się wiedzę zdobytą w domu rodzinnym.

Spotkania w kościele mają wielkie znaczenie praktyczne i organizacyjne. Ksiądz odpowiedzialny za przygotowanie dzieci zwraca uwagę rodziców na najważniejsze aspekty uroczystości. Poprzez rozdawane we wrześniu indeksy mobilizuje wszystkich do wierności chrześcijańskim praktykom, aby dzieci przeżyły wielki dzień Pierwszej Komunii Świętej świadomie i z wielkim zaangażowaniem.

 

Jakich formalności należy dopełnić w związku z Pierwszą Komunią Świętą dziecka?

W odpowiednim czasie, na prośbę księdza, należy przedstawić następujące dokumenty:

  1. aktualne świadectwo chrztu (ważne sześć miesięcy od daty wystawienia) – nie jest to konieczne w przypadku dzieci ochrzczonych w naszej parafii,
  2. zgodę proboszcza parafii na przyjęcie Pierwszej Komunii Świętej poza parafią zamieszkania (dotyczy tylko mieszkających poza naszą parafią),
  3. uzupełniony formularz zgłoszeniowy (na początku przygotowań)
  4. książeczkę potwierdzającą uczestnictwo w Mszach świętych i nabożeństwach (na końcu przygotowań).

Co to jest sakrament pokuty i pojednania?

Sakrament pokuty i pojednania najczęściej nazywa się spowiedzią świętą. Chrzest wyzwala nas z mocy grzechu i obdarza nas nowym życiem dzieci Bożych. Niestety, jesteśmy słabymi ludźmi i mamy skłonność do grzechu. Na szczęście Pan Jezus pragnie nas uzdrawiać i przebaczać nam nasze winy. Dał swoim uczniom władzę odpuszczania grzechów, abyśmy mogli ciągle doświadczać Jego miłosierdzia. Spowiedź gładzi grzechy ciężkie, które popełniliśmy po przyjętym chrzcie.

 

Kto może przystąpić do sakramenty pokuty i pojednania?

Do spowiedzi może przystąpić każdy ochrzczony, który pragnie oczyścić się z popełnionych grzechów, żałuje zła, którego dokonał i ma wolę przemiany swojego życia.

 

Kto może przebaczyć grzechy?

Jedynie Pan Bóg może przebaczać grzechy. Pan Jezus, ponieważ jest Synem Bożym, odpuszczał grzechy ludziom, którzy przychodzili do Niego po ratunek. Kapłani odpuszczają grzechy w imieniu Pana Jezusa tylko dlatego, że On ich do tego upoważnił: „Tym, którym odpuścicie grzechy są im odpuszczone; którym zatrzymacie są im zatrzymane” (J 20,23).

 

Jak należy przygotować się do spowiedzi świętej?

Bardzo dobrą pomocą w przygotowaniu się do sakramentu pokuty i pojednania jest wypełnienie pięciu warunków dobrej spowiedzi:

  1. Rachunek sumienia – w nim przypominamy sobie wszystkie grzechy ciężkie popełnione od ostatniej spowiedzi. Staramy się zastanowić kogo, kiedy, jak, ile razy i w jakich okolicznościach zraniliśmy swoim złym postępowaniem. Tylko zło nazwane po imieniu może zostać naprawione przeze mnie i wybaczone mi przez miłosiernego Ojca.
  2. Żal za grzechy – rodzi się on w nas kiedy widzimy sprzeczność między wielką Bożą miłością (Pan „do końca nas umiłował”), a naszym grzechem. Odczuwamy wewnętrzny ból z powodu cierpienia, jakie zadaliśmy. To prawdziwy początek naszej przemiany.
  3. Mocne postanowienie poprawy – kto widzi prawdę o swoim grzechu i żałuje popełnionego zła, ten naprawdę chce się zmienić. Kiedy przystępuje do kratek konfesjonału chce odciąć się od grzesznego życia. Postanowienie trwania w grzechu sprawia, że spowiedź traci sens. Nie można prosić o przebaczenie, jeśli nie chce się zmienić swojego złego postępowania.
  4. Szczera spowiedź – podczas spowiedzi koniecznie należy wyznać wszystkie grzechy ciężkie, popełnione od ostatniej ważnie odbytej spowiedzi, jakie przypomniało się podczas rachunku sumienia. Grzechy ciężkie należy wyznać co do liczby i okoliczności. Zatajenie grzechu ciężkiego powoduje, że spowiedź jest nieważna i świętokradzka.
  5. Zadośćuczynienie Panu Bogu i bliźniemu – popełnione zło należy naprawić, aby przywrócić światu harmonię zniszczoną przez grzech. Zadośćuczynieniem wobec Pana Boga staje się wypełnienie pokuty naznaczonej przez kapłana. Bliźniemu trzeba wynagrodzić zadane krzywdy.

 

Kiedy można przystąpić do spowiedzi świętej w naszej parafii?

Kapłani naszej parafii spowiadają z reguły przed Mszami świętymi w dni powszednie (od 6.20 i od 17.30) oraz w czasie Mszy świętych niedzielnych. Zdarza się, że kapłan nie może spowiadać w wyznaczonym czasie. Wtedy, w pilnych przypadkach, należy poprosić o spowiedź świętą w zakrystii.

 

Jak często należy się spowiadać?

Przykazanie kościelne zachęca nas do spowiadania się przynajmniej raz w roku. Jednak osoby, które popełniły grzech ciężki powinny wyspowiadać się jak najszybciej, szczególnie, jeśli chcą przyjąć Komunię świętą.

 

Czym jest grzech ciężki?

Według klasycznej definicji grzech ciężki jest całkowicie świadomym i dobrowolnym przekroczeniem przykazania Bożego lub kościelnego w rzeczy ważnej. Grzech ten nazywany jest także grzechem śmiertelnym, bo niszczy on w ludzkim sercu Bożą miłość, a bez niej nie można cieszyć się życiem wiecznym. Grzech ciężki może zostać odpuszczony, poza sytuacją niebezpieczeństwa śmierci, wyłącznie w indywidualnej spowiedzi sakramentalnej.

 

Czym jest grzech lekki?

Grzech lekki jest przekroczeniem przykazania Bożego lub kościelnego w sprawie mniejszej wagi lub w ważnej sprawie, ale bez pełnej świadomości i dobrowolności. Grzech taki zakłóca relację z Panem Bogiem, ale jej nie zrywa. Grzechy lekkie gładzi: modlitwa, lektura Pisma Świętego, spowiedź powszechna w czasie Mszy świętej, jałmużna, post, a przede wszystkim przyjęta Komunia święta. Możemy, ale nie musimy spowiadać się z grzechów lekkich. Należy jednak pamiętać, że spowiedź jest przede wszystkim sakramentem uzdrowienia, który umacnia nas w kroczeniu drogą świętości. Grzechy lekkie powtarzane bardzo często, przez długi okres czasu, mogą w konsekwencji zerwać naszą relację z Panem Bogiem i wtedy koniecznie trzeba przystąpić do spowiedzi świętej.

Co to jest sakrament namaszczenia chorych?

Namaszczenie chorych należy, obok pokuty i pojednania,  do sakramentów uzdrowienia. Przez ten sakrament Pan Jezus udziela specjalnej łaski chrześcijaninowi doświadczonemu chorobą lub słabością. Umacnia go w cierpieniu, chroni od pokus przeciwko wierze oraz przez zwątpieniem w łaskę zbawienia wiecznego. Osoba chora przyjmując ten sakrament łączy się z ofiarą Pana Jezusa na krzyżu oraz otwiera się na perspektywę zmartwychwstania.

 

Jakie są skutki sakramentu namaszczenia chorych?

Sakrament namaszczenia chorych umacnia i pociesza osoby doświadczone cierpieniem. Leczy ich duszę, a zdarza się, że także ciało. Daje siłę przeciw pokusom i przynosi duchową ulgę. Jeśli chory nie może się wyspowiadać, to sakrament ten odpuszcza grzechy.

 

Kto może przyjąć sakrament namaszczenia chorych?

Sakrament chorych może przyjąć każdy ochrzczony, którego zdrowie znajduje się w poważnym niebezpieczeństwie lub osoba w podeszłym wieku. Można przyjmować go wielokrotnie. Wskazane jest, aby prosić o ten sakrament, gdy czeka nas poważna operacja, znajdujemy się w stanie ciężkiej choroby lub po prostu jesteśmy w podeszłym wieku.

 

Kto może udzielać sakramentu namaszczenia chorych?

Sakramentu namaszczenia chorych udzielać może tylko biskup lub prezbiter (ksiądz), bo wiąże się z nim odpuszczenie grzechów, jeśli chory nie mógłby się wyspowiadać.

 

Jak wygląda obrzęd sakramentu namaszczenia chorych?

Istotą obrzędu sakramentu namaszczenia chorych jest włożenie przez kapłana rąk na chorego, namaszczenie świętym olejem czoła i rąk chorego (olej chorych – święcony przez księdza biskupa w Wielki Czwartek) oraz wypowiedzenie formuły sakramentalnej: „PRZEZ TO ŚWIĘTE NAMASZCZENIE NIECH PAN W SWOIM NIESKOŃCZONYM MIŁOSIERDZIU WSPOMOŻE CIEBIE ŁASKĄ DUCHA ŚWIĘTEGO” oraz „PAN, KTÓRY ODPUSZCZA CI GRZECHY NIECH CIĘ WYBAWI I ŁASKAWIE PODŹWIGNIE”. Po obu zdaniach chory, jeśli może, odpowiada: „AMEN”.

 

Co należy przygotować w domu chorego, który ma przyjąć ten sakrament?

Dom chorego przygotowujemy podobnie jak do wizyty duszpasterskiej: na okrytym białym obrusem stole stawiamy krzyż i zapalone świece. Możemy przygotować kropidło i wodę święconą.

Na niewielkim talerzyku należy przygotować plaster cytryny oraz ręczniczek (chusteczkę, gazę) – potrzebne są one do oczyszczenia dłoni kapłana po namaszczeniu.

Jeśli chory może przyjąć Komunię świętą, ale ma trudności z przełykaniem, należy powiadomić o tym wcześniej i przygotować szklankę czystej wody oraz łyżkę stołową.

 

Dlaczego niektórzy ludzie lękają się poprosić o sakrament namaszczenia chorych?

Wielu chorych obawia się przyjęcia tego sakramentu i odsuwają go na ostatni moment życia, bo uważają go za rodzaj „wyroku śmierci” – znak, że niedługo umrą. To niepotrzebny lęk. Sakrament ten ma przygotować osobę cierpiącą na przyjęcie prawdziwego życia i dodać jej tak potrzebnych sił. Nie bójmy się prosić o  sakrament namaszczenia chorych dla siebie i naszych bliskich.

 

Kiedy kapłani naszej parafii pełnią posługę wobec osób chorych?

Duszpasterze naszej parafii pełnią posługę wobec chorych w pierwsze piątki miesiąca. Wtedy udają się do ich domów z Komunią świętą, a jeśli zachodzi taka potrzeba, udzielają sakramentu namaszczenia chorych.

W naglących przypadkach (np. agonii) kapłan przybędzie do chorego o każdej porze dnia i nocy.

 

Czym jest Wiatyk?

Wiatykiem nazywamy ostatnią Komunię świętą, przyjmowaną przez człowieka przed śmiercią. Bardzo ważne, żeby zadbać o ten moment. Często skupiamy się na fizycznym odchodzeniu bliskiej nam osoby, a zapominamy o tym, co najważniejsze – przygotowaniu jej na spotkanie z Panem Bogiem w wieczności.

 

Jak należy zachować się, spotykając kapłana udającego się z posługą sakramentalną do osób chorych?

Ksiądz udając się do chorych, ubrany jest w strój liturgiczny, a na piersi ma bursę (usztywniona, ozdobna torba zawieszana przez kapłana na szyi), w której przenosi Najświętszy Sakrament. Spotykając go należy użyć chrześcijańskiego pozdrowienia (najlepiej: „Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!”) oraz – w miarę sił i możliwości – uklęknąć przed Najświętszym Sakramentem lub w inny sposób oddać cześć Chrystusowi Eucharystycznemu. W tym czasie nie wypada rozmawiać z księdzem – powinien on skupić się na swojej posłudze i adorować Pana Jezusa utajonego w Najświętszym Sakramencie, którego zanosi chorym. Jeśli kapłan posługuje w naszym domu, to pamiętajmy przede wszystkim o uczczeniu Najświętszego Sakramentu przez uklęknięcie i cichą adorację.

Czym jest sakrament małżeństwa?

Sakrament małżeństwa jest sakramentem w służbie wspólnoty Kościoła. Służy tworzeniu tej wspólnoty oraz zbawieniu innych ludzi. Pan Bóg przeznaczył mężczyznę i kobietę sobie nawzajem, aby dwoje „byli jednym ciałem” (por. Mt 19,6). Pragnie On uświęcać związek chrześcijańskich małżonków, błogosławić im i udzielać wszelkich potrzebnych darów na wspólnej drodze do zbawienia.

 

Kto może przyjąć sakrament małżeństwa?

Sakrament małżeństwa może przyjąć dwoje ochrzczonych, którzy – wolni od przeszkód – wyrażają dobrowolnie zgodę małżeńską.

Do ważnego zawarcia małżeństwa konieczne są trzy warunki:

  1. dobrowolna zgoda na jego zawarcie,
  2. zgoda na związek z wyłącznie jedną wybraną osobą na całe życie,
  3. otwartość na przyjęcie potomstwa.

 

Kto udziela sakramentu małżeństwa?

Sakramentu małżeństwa mężczyzna i kobieta udzielają sobie nawzajem.

Biskup, prezbiter lub diakon udziela parze Bożego błogosławieństwa i jest urzędowym świadkiem, że małżeństwo zostało poprawnie zawarte, a przyrzeczenie złożono w całości i publicznie.

 

W jaki sposób dochodzi do zawarcia małżeństwa?

Sakrament małżeństwa zostaje zawarty wtedy, gdy mężczyzna i kobieta złożą przed Bogiem i Kościołem przyrzeczenie, które przyjęte i potwierdzone przez Pana Boga dopełnia się przez ich cielesne zjednoczenie.

 

Jak wygląda celebracja sakramentu małżeństwa?

Ślub, poza nielicznymi wyjątkami, jest zawierany publicznie. Po liturgii słowa narzeczeni pytani są o: dobrowolną zgodę na małżeństwo, wolę wytrwania w wierności aż do końca życia oraz gotowość na przyjęcie i katolickie wychowanie potomstwa. Później składają słowa przysięgi małżeńskiej, a po niej celebrans błogosławi obrączki, które nowożeńcy nakładają sobie na znak zawartego małżeństwa.

 

Dlaczego małżeństwo jest nierozerwalne?

Małżeństwo jest nierozerwalne przede wszystkim dlatego, że odpowiada istocie miłości – dwoje ludzi poświęca się sobie wzajemnie bez zastrzeżeń. Małżeństwo jest także obrazem bezwarunkowej wierności Pana Boga do swojego stworzenia. Małżeństwo jest wreszcie nierozerwalne dlatego, że wyobraża poświęcenie Chrystusa Pana dla swego Kościoła – aż po śmierć na krzyżu.

 

Kiedy w naszej parafii można zawrzeć sakrament małżeństwa?

W celu uzgodnienia terminu zawarcia sakramentu małżeństwa należy skontaktować się z kancelarią parafialną. W naszej parafii można rezerwować terminy ślubu z dużym wyprzedzeniem.

 

Jakie formalności wiążą się z pragnieniem zawarcia małżeństwa?

Sakrament małżeństwa jest tak istotny, że wiąże się z nim wiele formalności, które należy starannie wypełnić. Na około pół roku przed planowanym ślubem (najpóźniej trzy miesiące) narzeczeni umawiają się z księdzem proboszczem na spisanie protokołu przedślubnego.

 

Jakie dokumenty są potrzebne do zawarcia ślubu w Kościele katolickim?

Dokumenty potrzebne do zawarcia ślubu w Kościele katolickim (konkordatowego) są następujące:

  1. Aktualne świadectwo chrztu wystawione do sakramentu małżeństwa, z adnotacją o przyjętym sakramencie bierzmowania (ważne do sześciu miesięcy przed datą ślubu);
  2. Dowody osobiste narzeczonych;
  3. Zaświadczenie stwierdzające brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa – wydane przez Urząd Stanu Cywilnego (trzy egzemplarze; wystawione do sześciu miesięcy przed datą ślubu);
  4. Zaświadczenie ukończenia kursu przedmałżeńskiego ważnego na terenie diecezji warszawsko-praskiej;
  5. Poświadczenie uczestnictwa w katechizacji szkolnej (np. ostatnie świadectwo z oceną z religii);
  6. Dokument substytucji (zezwolenie proboszcza parafii narzeczonego lub narzeczonej na wypełnienie wszystkich formalności oraz zawarcie sakramentu małżeństwa w naszej parafii) – dotyczy narzeczonych, którzy nie zamieszkują na terenie naszej parafii, a chcą w niej zawrzeć związek małżeński.

Po spisaniu protokołu przedmałżeńskiego narzeczeni dostarczają do kancelarii także:

  1. zaświadczenie o odbyciu trzech spotkań w poradni rodzinnej,
  2. dokument wygłoszonych zapowiedzi.

 

Kto ma prawo zawrzeć sakrament małżeństwa w naszej parafii?

Jeśli jedno z narzeczonych fizycznie, rzeczywiście zamieszkuje na terenie naszej parafii, to wszystkie formalności oraz sam ślub może dokonać się na jej terenie. Gdyby żadne z narzeczonych nie mieszkało na jej terenie (nie liczy się sam fakt zameldowania, przyjmowane wcześniej w parafii sakramenty lub figurowanie w kartotece parafialnej, a rzeczywiste zamieszkanie), to należy postarać się o dokument substytucji od proboszcza parafii zamieszkania narzeczonej lub narzeczonego.

 

Czy w naszej parafii istnieje wspólnota, która wspiera małżeństwa katolickie?

Tak, w naszej parafii działa Ruch duchowości małżeńskiej Équipes Notre-Dame, którego celem jest pomaganie małżeństwom chrześcijańskim w pełnym przeżywaniu ich sakramentu małżeństwa. Zainteresowanych zapraszamy do kontaktu z księdzem proboszczem.